Marjolein & Amber

Nu was onze papa zo mooi gebalsemd

Op zaterdag 8 februari 2014 overleed onze lieve papa. Zijn gezondheid was al jaren slecht, maar dit kwam toch nog heel onverwacht. Hij overleed aan een darmperforatie. Onze lieve vader, die ik elke dag zag. Eigenlijk mijn derde kind moest ik nu loslaten, dat was moeilijk. Gelukkig kenden we Gijsje Teunissen van Charon Uitvaartbegeleiding. Gijsje was voor ons vertrouwd en bekend omdat we haar al heel lang kenden. Daarom was het ook zo fijn om haar bij de uitvaartvoorbereiding te hebben, het voelde zo goed en warm.

Toen Gijsje ’s morgens vroeg kwam, vertelde ze meteen dat het moeilijk zou zijn om papa’s lichaam te koelen. Hij woog immers 120 kg en had een enorm opgezette buik door de darmperforatie. Wij wilden papa in zijn eigen kamer in het verzorgingstehuis houden. Niet in een koeling in een mortuarium, dat was namelijk onze grootste angst. Gijsje vertelde meteen de mogelijkheid om een lichte balseming (thanatopraxie) te doen. Ze vertelde dat papa gewoon thuis kon blijven, zonder koeling. Wat een opluchting! Na korte tijd kwamen Pauline en Hans binnen met twee koffertjes, geen enge apparaten. We praatten wat en vertelden over papa. Het voelde meteen goed, heel warm, niets klinisch of eng, heel menselijk. Omdat Gijsje het druk had, zouden Pauline en Hans ons ook helpen om papa aan te kleden. Dat voelde goed. Pauline vertelde dat het 1,5 a 2 uur zou duren en dat ze ons zou bellen als ze klaar was. Ik had er ook geen moeite mee om papa daar alleen te laten. Hij was in heel goede en lieve handen. Papa zag er slecht uit toen hij was overleden. Diepliggende ogen, zwarte plekken overal. Z’n mond was erg ingevallen. Eigenlijk was hij niet meer onze papa. Na even naar huis geweest te zijn, werden we gebeld. We konden weer naar papa, het was klaar. We gingen naar zijn kamer. Daar lag hij. Wat een mooi gezicht. ‘Wauw’, zei ik, hij is weer papa zoals hij was, ongelofelijk! Z’n handen prachtig, geen ingevallen ogen meer, hij lachte zelfs een beetje. Niet steenkoud, hij voelde gewoon zoals hij was. Die enorm opgezette buik was weg. Al die zwarte plekken waren weg. Hij had weer een gewone huidskleur. Z’n huid veerde gewoon mee zoals normaal. Onvoorstelbaar dat dit kan. Je denkt dat het alleen voor belangrijke mensen is zoals het koningshuis. Maar nu was onze papa zo mooi gebalsemd. We hebben papa samen met Pauline en Hans aangekleed. Dit ging met zoveel liefde, een heel mooi moment. Ook hebben we papa in een hele mooie bamboemand gelegd waarin hij op zijn eigen kamer vijf dagen heeft gelegen. Zonder koeling die steeds aanslaat. Precies zoals we hoopten.

We zijn Pauline en Hans heel dankbaar. Papa werd echt weer zoals hij was. Dit was ook het eerste dat onze kinderen zeiden: ‘opa lacht’, hij is echt opa! Door de balseming hebben wij en onze kinderen al die dagen direct contact met papa kunnen houden, door te aaien en te voelen. Zo hebben wij op een goede manier afscheid kunnen nemen van onze o zo dierbare papa en opa!

‘Het is niet eng mama, opa voelt gewoon als opa!’

Marjolein Ekhart en Amber Martensen